Sinterklaasgedicht

Sint zat in gedachten diep verzonken,
En had net een kop koffie ingeschonken.
Hij zat af en toe breeduit te gapen,
Piet dacht: "Die zal zo wel slapen."
Maar niets was minder waar,
Plotseling rechtop, ziedaar.
"Piet geef mij de koffie eens an,
Want ik ben tenslotte al een oude man.
Intussen doe jij eens even uit de doeken,
Wat er over Hanneke staat in onze boeken."
"Sint, dat weet ik zo wel uit mijn hoofd,
Wat heeft dat kind zich uitgesloofd!
In het ziekenhuis werken als een paard,
Ook van werk naar huis weer in sneltreinvaart.
En hierbij moet u wel bedenken,
Dat vrije tijd voor haar geen rust komt schenken.
Altijd bezig en aan de gang,
En voor vieze handen beslist niet bang.
En gretig om nog wat te leren.
Daarbij is ze zelfs met klei aan het "smeren".
Kunstzinnigheid, haar verborgen talent,
U zult eens zien hoe snel ze dat kent!
Op cursus leert ze pottenbakken in een oven,
De eerste resultaten doen veel beloven.
Laatst nog, zag ik haar ook op de markt stappen,
Alleen maar belangstelling voor kramen met lappen.
Na tijden van zoeken, wikken en wegen,
Kwam ik haar later met een vracht lapjes tegen.
Nee Sint ik heb het zelf gezien,
Zelfs met een naaimachine is ze handig, onze trien.
In de tijd van 'een poep en een scheet' is het klaar,
En zet ze weer iets moois in elkaar."
Dit creatieve kado komt je vast wel van pas m'n lieve kind,
Met de hartelijke groeten van Piet en Sint!

Waardering: 5.21 met 126 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Hanneke

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: De Luisterpieten zijn weer in het land
Vorige gedicht: Sinterklaas 2002