Sinterklaasgedicht

Sint en Piet liepen te denken,
Wat ze Rianne nu eens konden schenken.
Sint zei tegen Piet: "Ze heeft al zoveel,
Al mist ze nog wel een kasteel.
Misschien wil ze iets voor de keuken,
Die zou ze dan kunnen opleuken."
Maar nee, dat doen we niet,
Want dan zijn we bang dat ze doorschiet.
Wat moesten we dan kopen,
Voor een vrouw die bijna niet meer kon lopen?
Rianne had heel veel last van haar knie,
En ze belandde bijna in de psychiatrie.
Maar door discipline en doorzettingsvermogen,
Is die ellende ook weer voorbijgevlogen.
Nu kan ze oppassen op de kleinkinderen,
En dat kon die knie gelukkig niet verhinderen.
Ze is weer helemaal opgeleefd,
Door het plezier wat ze daaraan beleeft.
Soms heeft ze wat lichamelijke klachten,
Maar Ralph en Philip geven haar toverkrachten.
De rest van de week gaat op aan het huishouden,
Want haar man wil aan tradities vasthouden.
Daagjes uit en vakanties met haar man,
Dat is zeker iets wat je samen aankan.
Soms geeft je man best wel veel instructies,
Maar gelukkig leidt dit niet tot een tranenproductie.
Je vindt het niet echt leuk,
Het komt gelukkig niet tot een relatiebreuk.
Vergeet nooit dat je man veel om je geeft,
En dat je samen veel beleeft.
Al met al heb je een druk leven,
Man, kinderen, schoonzoons, kleinkinderen,
Dat is zeker geen reden om te beven.
Wat Sint en Piet moesten kopen voor een vrouw die al heel veel heeft,
Moest niet iets zijn wat ze makkelijk weer weggeeft.
Het moet iets zijn voor Rianne persoonlijk,
En niet het zelfde als gewoonlijk.
Pak het maar snel uit dan kun je jezelf weer verdiepen,
Zonder dat je hoeft te griepen.
Lieve Rianne, veel plezier,
En we hopen veel kijkplezier.

Groet van Sint en Piet.

Dit gedicht is ingezonden door Aad

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Sinterklaas is jarig en zag je schoen niet staan
Vorige gedicht: Hoi Astrid