Sinterklaasgedicht

De kranten slaan weer aan,
Weldra zal de Sint hier staan,
En ik sta maar te dreggen,
Kom toch iets bij mij leggen.
Ik ben wellicht veel te oud,
Maar ik was sinds lang niet stout,
Dus zal er niemand klagen,
Als ik iets mag wegdragen.
Doch ik zie mijn geld vergaan,
Alsof ik heb afgedaan,
Met al dat beleggen,
Die nu vaarwel komt zeggen.
De bank die niets overhoudt,
Is verdwenen met ons goud,
In het zwart zonder wagen,
Hoor ik Piet heel stil klagen.

Waardering: 6.77 met 26 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jean-Paul

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Lieve Inge
Vorige gedicht: Mijn zoon van 9 jaar heeft zomaar een gedichtje klaar voor 1 van de kinderen uit zijn klas