Sinterklaasgedicht

Ik vroeg ooit aan Sinterklaas:
Een meter lang stuk speculaas.

Toen kreeg ik een briefje in mijn schoen:
"Roosje, wat wil je daar toch mee gaan doen?"

Ik heb geantwoord: lekker heel veel eten!
"Nou," schreef Sint, "dan moet je het zelf maar weten!"
En wat denk je nou sindsdien?
Ik heb geen speculaasjes meer gezien,
Boos heb ik toen mijn schoenen verstopt!
Tot er een jaar later op de deur werd geklopt..
Daar stond hij hoor: de Sint met zijn Piet,
Met heel veel snoep, ik dacht het niet
Ik schreef brieven en hij schreef terug.
Ik zei: "Kom je nu eens over de brug?"
Sinterklaas zei: "Jij krijgt hier alles wat je wil,
Als je écht iets mist, dan geef je maar een gil.
Liefde, warmte, speelgoed wat wil je nog meer?
Misschien volgend jaar, dan kom ik weer.."

Nu schrijf ik niet meer naar de Sint,
Ik snap hem nu, dat is wat ons bindt.
En vanaf vorig jaar, het begon in maart,
Schrijf ik stiekem naar zijn paard!

Waardering: 6.25 met 134 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Roosje

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Sinterklaas zat in zijn stoel
Vorige gedicht: Heel Nederland staat op z'n kop