Sinterklaasgedicht

Sinterklaas is weer in het land.
Met wat pepernoten in zijn hand.
En iedere keer denkt hij: "Wat moet ik de kinderen geven?"
Maar er was weer wat moois te beleven.
Eén piet was er niet.
Toen had Sinterklaas verdriet.
Dan kon het feest toch niet doorgaan?
Anders kregen alle kinderen een banaan.
En dat was toch niet leuk.
Eén piet lag in een deuk.
"Nee," zei Sinterklaas, "je mag niet lachen dit is niet fijn.
Ik krijg zowat hoofdpijn.
Bel hem even op.
Want hier staat alles op zijn kop.
Hij heeft de pakjes.
En wij alleen maar bakjes."
Dus hij werd opgebeld en hij kwam meteen.
Maar wat was dat? Hij had één been.
"Hoe komt dat?" vroeg Sint.
Geef me eens een hint.
"Uh," zei de Piet, "ik heb een ongelukje gehad verder niks."
Sint zei: "Pak jij maar gauw een twix.
En heb je de kadootjes bij je? Ja oké dan kan het feest beginnen.
Want wij zijn binnen.
Ik ben blij dat je er bent Piet," zei Sinterklaas.


Waardering: 5.75 met 16 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Kimberly

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Sint en Piet zaten te denken
Vorige gedicht: De Sint heeft eens goed zitten denken