Sinterklaasgedicht

Beste....,

Toen ik jou voor het eerst zag staan,
Spreidde ik mijn ogen spontaan.
Ik wist niet waar ik moest kijken,
Dit was echt niet met vroeger te vergelijken.
Overal waar ik keek, was blingbling,
Maar ik wist nu wel, waar het jou om ging.
Sieraden zijn wat je erg graag draagt,
Dit is ook, wat je graag van ons vraagt.
Een leuke glitter voor je neus of oorlellen,
Maar dat ga ik nu niet verder vertellen.
Ik hoop dat je lang van dit cadeau zult genieten,
En wie weet, laat ik ook nog ooit een oorbel schieten.

Groetjes van Sint en Piet zonder oorbellen.

Waardering: 5.68 met 28 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Ilona

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Ik heb mijn schoen gezet
Vorige gedicht: Hoor je wel Piet, nou doet hij het weer!