Sinterklaasgedicht

Pinokkio, de houten pop,
Schept af en toe een beetje op.
Maar jokt het houten ventje,
Dan groeit zijn neus een endje.
Hij zegt niet eerlijk hoe het zit,
Wat zwart is noemt hij rustig wit.
Hij overdrijft een hele hoop,
Zijn fantasie gaat op de loop.
Pinokkio meent het niet zo slecht,
Hij wordt weer eerlijk en oprecht.
Als hij geleerd heeft van zijn straf,
Valt zijn houten neus eraf.
Dan wordt hij mens van vlees en bloed,
En gaat het verder met hem goed.
Eerlijk met een hart van goud,
Zodat een ieder van hem houdt.
Ook jij kunt lekker overdrijven,
En moeilijk bij de waarheid blijven,
Omdat we het goed met je menen,
Mag jij die neus een jaartje lenen,
En mocht je eens vervuld van waan,
Voor de keus van waar of jokken staan,
Wees dan eerlijk zonder angst,
De waarheid duurt nog steeds het langst.

Groeten van de Sint.

Waardering: 5.54 met 13 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jan

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: De ziekte van Duisenberg
Vorige gedicht: Het vergeten pakje