Sinterklaasgedicht

"Help!" hoorde ik iemand roepen,
Ik ging kijken in alle hoeken.
Waar komt dat geluid toch vandaan?
Ik vond het toch een beetje raar.
"Help!" Nu hoor ik het weer,
Nu nog harder dan de eerste keer.
Nu zie ik het daar: de Sint met zijn paard,
Hij zit vast aan een grote tak met zijn lange baard.
Ik loop er snel naar toe,
Want de Sint wordt een beetje moe.
Ik pak een schaar,
Ja, het is echt waar,
Ik knip zijn baard er af,
Ja, de Sint is nu zonder baard, dat is een beetje maf.
Thuisgekomen kijkt de Sint ook een beetje verbaasd,
Als hij voor de spiegel staat.
Maar hij ziet er wel jonger uit,
En hij besluit,
Dat hij voortaan de baard af laat,
En als een jongere Sint door het leven gaat.

Waardering: 5.48 met 21 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Lida

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Een kado voor iemand verzinnen, valt niet mee
Vorige gedicht: De Sint is weer op bezoek