Sinterklaasgedicht

Voor Menno, mijn "marathonheld"

Mijn Pieten wachtten in Rotterdam,
Tot jij de finish overkwam.
Ze hadden gezien hoe jij begon,
Vol goede moed, aan de marathon.
Je schoot uit de startblokken als een speer,
Maar even, toen zagen ze jou niet meer.
Je zou vast heel snel binnenkomen,
En een tijd neerzetten om van te dromen.
Maar de uren verstreken en het duurde toch lang,
Mijn Pieten verbleekten en maakten zich bang.
Misschien een enkelblessure, zijn zwakke plek?
Want meer dan vier uur al, dat was toch wel gek.
Ze dachten: "Wij hebben hem zeker gemist."
Maar daarin hadden ze zich vergist.
Ik ben blijven wachten tot het bittere end,
En daar kwam je aan in je groene hemd.
Vijf uur en vijf minuten, zo had de klok geteld,
Je hebt het toch maar mooi gehaald, voor mij ben je een held!
De M van Menno en van Medaille, die heb je dik verdiend!
Ik geef hem jou van chocola, tot ziens, mijn lieve vriend.

Waardering: 5.44 met 16 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Hannie

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Sint en Piet zaten te bedenken
Vorige gedicht: De spanning hier in huis is weer te snijden