Sinterklaasgedicht

Sint dacht: "O, wat ben ik moe,
Het is al weer november, dan begint weer dat hele gedoe.
Koffers pakken,
Gewassen moeten weer die jutezakken.
Alle Pieten weer enorm gestresst,
Om nog maar niet te spreken van de rest.
't Is om de dooie dood niet weinig,
Elk jaar weer mijn hele huishouding chagrijnig.
Verdorie, ik kruip weer in mijn bed en staak.
Het is toch ook geen goeie zaak,
Op mijn leeftijd nog geen recht op pensioen,
Iemand anders moet het dit jaar maar eens doen."
Sint bracht de Pieten op de hoogte van zijn idee,
Die riepen echter ach en wee.
"Sint, dat kunnen we echt niet maken,
Kindervrienden kunnen toch niet staken.
Wij zullen voortaan vrolijk zijn,
En schenken u een lekker glaasje bisschopswijn."
Sint ging met een diepe zucht akkoord,
En stapte een paar dagen later, gepakt en gezakt, aan boord.
Hij komt nu 15 november weer aan in Nederland,
En er is niets meer aan de hand.

Waardering: 5.4 met 60 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Corrie

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Beste Kasper
Vorige gedicht: Beste Joop