Sinterklaasgedicht

Lieve Sint,

Eind augustus leerde ik een man kennen,
Voor hem wilde ik me wel verrot rennen.
Een maand lang was alles rozengeur en manenschijn,
En we hadden het samen erg fijn.
Na die tijd kwamen bij hem de twijfels boven,
En hij kon niet meer in ons geloven.
Maar ik vond hem wel heel erg lief,
Ja, hij is mijn grote hartendief.
Na een weekje kwam hij weer terug bij mij,
Maar de twijfels waren nog niet voorbij.
Opnieuw ging hij lopen,
En toch bleef ik hopen.
En ja... we zouden als vrienden met elkaar omgaan,
Toch kunnen we de aantrekkingskracht niet weerstaan.
Als we samen zijn, voelt het als een goed stel,
Toch trek ik even bij u aan de bel.
Voor mij is hij de beste, leukste, liefste, grappigste en de mooiste...die ik ken,
Weet u misschien, lieve Sint, of ik voor hem hetzelfde ben?
De afgelopen maanden ben ik meer en meer om hem gaan geven,
En ik weet niet of ik hem nog wel zou kunnen missen in mijn leven.
Ik wil hem niet aan een andere vrouw verliezen,
Ik hoop gewoon dat hij voor mij blijft kiezen.
Ik wil liever niet horen: we zijn toch gewoon vrienden,
En ik zei toch dat je dit verdriet niet verdiende?
Het liefste wil ik, ondanks zijn Indonesië avontuur...
Samen blijven voor de lange duur.
Een lichamelijke scheiding kan ik dan wel een poosje aan,
En als hij terug komt...zal ik er ook voor hem staan.
Geestelijk blijft hij dan gewoon bij mij...
Al staan er duizenden mannen hier in de rij.
Dus voor uw verjaardag, lieve Sint, wil ik geen geschenk...
Alleen, als het kan, duidelijkheid wat betreft Henk.
Liefs, Greetje,
Soms wat onzeker...weet je.

Waardering: 5.33 met 73 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Greetje

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Je zult nu wel denken: "Wat is dit hier?"
Vorige gedicht: Lieve Anko