Sinterklaasgedicht

Sint reed op zijn paard over het dak,
Toen hij erachter kwam dat hij vergeten was Piet met z'n zak!
"Oh jee, geen kadootjes, dat kan ik niet maken,
Want dat zal me een trammelant veroorzaken.
De kinderen op tilt, dat denk ik zeker,"
En met dat idee werd Sint helemaal onzeker.
In volle galop ging hij snel terug,
Om samen met Piet de pakjes te verdelen, vliegensvlug.
Piet stond al te wachten en werd witheet,
"Sint, hoe kan het nou dat je mij vergeet?"
Sint begon een beetje te stotteren en te zweten,
"Ach Piet ik word ook een dagje ouder zo moet je weten....
Kom Piet we gaan razendsnel op pad,
En aan niemand verklappen hoe dat nou zat!
Zonder jou kan ik ook niets beginnen mijn beste makker,
Opschieten nu, want straks worden de kinderen weer wakker.
Ik zal vanavond extra hersengymnastiek gaan doen,
Dan ben ik morgen weer de echte Sinterklaaskampioen!"

Waardering: 5.21 met 95 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Hanneke

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Ieder jaar op de kalender
Vorige gedicht: De Luisterpieten zijn weer in het land