Sinterklaasgedicht

Als ik tijdens mijn verblijf hier word uitgelaten,
En door Piet word meegesleurd door de straten,
En ik hier stiekem naar binnen gluur, denk ik: "Wel, wel,
De kindertjes hier houden nog van een gezelschapsspel."
Soms blijf ik dan een tijdje staan,
En kijk het geheel eens even aan.
De spelen variëren van "de kolonisten van Catan,"
Triominos, rummikub tot "in de ban."
Omdat ik jullie een gezamenlijk cadeau wilde schenken,
Liep ik over een of ander nieuw spel na te denken.
Er staat echter al zoveel in die spelletjeskast,
Dat er eigenlijk geen nieuw spel meer tussen past.
Piet riep nog: "Och Sint die blagen,
Hebben helemaal niets te klagen.
Hun speelgoed is nog helemaal puik,
Geef ze toch iets voor huishoudelijk gebruik.
Geef ze een poffertjespan of zo,
Dat is toch ook een leuk cadeau?"
"Zwijg Piet, nu is het mooi geweest,
Vijf december is een kinderfeest.
En dat betekent zwarte vrind,
Dat je speelgoed gaat kopen voor een kind.
We kopen iets wat ze samen moeten delen,
En dat zal iets worden om mee te spelen."
Waar ooit de oude spelletjes stonden,
Heeft nu het nieuwe zijn plek gevonden.
Zoek het nu en haal zonder geklier,
Samen het cadeautje uit het papier.

Waardering: 5.17 met 6 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Herman

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Sommige mensen hebben alles al
Vorige gedicht: De Sint is graag een klant