Sinterklaasgedicht

Beste Rik,

Een paar lampen en een luchtje,
Die koopt de Sint in een zuchtje.
Waarom zulke simpele cadeautjes,
Zetten jullie nooit wat duurders op jullie lootjes?
Tijdens de crisis moet Sint wel geld binnenhalen,
Anders kan hij de reis naar Nederland niet meer betalen.
Dus voordat ik me de volgende keer op jouw cadeautjes ga richten,
Eerst een tip om je portemonnee te verlichten.
Als jullie het volgend jaar niet anders gaan doen,
Zit de Sint straks zonder poen.
En dan komt de Sint niet weer naar jullie toe,
Want voor zulke kleine cadeaus zo'n eind reizen, daarvan wordt de Sint erg moe.
Maar goed, Sint had ergens gehoord,
Van een Piet uit een of ander oord,
Dat jij een kamerolifantje zou hebben gewild.
Sint heeft naar Afrika gebeld en een van zijn Pieten had net een olifant gekild.
Alleen zat Sint nu met het vervoeren van dat ding,
Dat kost natuurlijk een boel pingping,
En aangezien de Sint dat al weinig had,
Heeft hij besloten er een te maken in plaats van dat.
Dus zat Sint nou maar te denken:
"Hoe ga ik zo'n olifant maken die ik aan Rik zal schenken?"
De Pieten besloten de Sint maar bij te staan,
Want alleen kon de Sint het niet aan.
De Sint en de Pieten knutselden een eind raak,
Maar ze verknoeiden het eigenlijk best wel vaak.
Het werd een muis, een kip, zelfs een Zwarte Piet!
Maar een olifant werd het niet.
Sint houdt er niet van om mensen wat anders te geven,
Dus de Sint en de Pieten gaven hun hele leven.
Ze knutselden alles wat ze hadden bij elkaar,
En uiteindelijk was het olifantje daar!
Nu moest het olifantje natuurlijk nog gaan leven,
Want een dood olifantje kan ik Rik niet geven.
Dus hadden de Sint en de Pieten een probleem zo groot,
Want het olifantje is en blijft natuurlijk mors en morsdood.
De Sint en de Pieten bleven maar denken:
"Hoe kunnen wij dat olifantje het leven nou schenken?"
Opeens had de Knutselpiet een geniaal idee,
Hij zei tegen Sint en de overige Pieten: "Komen jullie maar met mij mee.
Ik heb een idee om dit olifantje leven in te blazen."
Waarop Sint zei: "Dat is natuurlijk van de dwazen,
Een ding dat dood is, kun jij niet laten leven!"
Maar de Knutselpiet zei: "Wacht jij maar even!"
De Knutselpiet ging zitten en begon te knutselen,
En zat echt werkelijk overal aan te frutselen.
Het olifantje was nog steeds mors en morsdood,
Maar toen! Toen bewoog in één keer zijn achterste poot!
De Sint en de andere Pieten zaten te kijken met grote ogen,
Maar de Knutselpiet had er niet om gelogen.
Het olifantje begon steeds meer te bewegen,
Terwijl hij daar zo dood had gelegen.
Het olifantje was nu helemaal tot leven,
En Sint was van plan je deze te geven,
Maar tot onze grote pech,
Liep deze olifant terwijl wij sliepen weg!
Nu is de Sint weer terug bij het begin,
Maar hij bedacht wel: "Niets geven is ook te min.
Laat ik er eentje maken van hout,
Dat laat Rik ook vast niet koud."
Dus de Sint begon met zagen en met verven,
Dit kon hij bijna niet meer bederven.
Helaas lukte het toch niet helemaal zoals hij wou,
En geef ik het resultaat nu aan jou.
Hier zijn je cadeautjes, open ze maar snel,
Is het niet goed, trek dan maar aan de bel.
Wat je er mee wilt doen, moet je zelf weten,
Maar ik hoop dat je het vele werk van de Sint en zijn Pieten niet zult vergeten.

Groeten van Sint en al zijn Pieten.

Waardering: 8 met 25 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Herman

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Ook dit jaar zijn Sint en Piet weer naar ...... gereden
Vorige gedicht: Lieve Kees en Sara