Sinterklaasgedicht

Ik word wakker en ik kijk heel dwaas.
In die grote spiegel aan de wand,
Zie ik plots de echte Sinterklaas,
Die mijn spiegelbeeld schuift aan de kant.
Als zag ik mij plotseling weer klein,
Verstopt achter het kamergordijn.
Toen de Sint mij in die spiegel zag,
Waarna er voor mij niets meer bij lag.
Vlug spring ik uit mijn bed maar helaas,
Zwarte Piet die heeft wat achterstand,
Zodat de Sint roept tot mij: "Hé baas,
Ontwaak eens uit jouw papa droomland!"
Uit ons kort gezellig samenzijn,
En opeens alleen in de maneschijn,
Begint voor mij reeds die mooie dag,
Met wat speculaas en hagelslag.

Waardering: 7.73 met 26 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jean-Paul

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Ook het paard van Sinterklaas
Vorige gedicht: Lieve Nick