Sinterklaasgedicht

Sinterklaas zat eens te denken:
"Wat zal ik jou toch eens schenken?"
Hij liep over de daken,
En zijn hersenen begonnen te kraken.
Hij dacht diep na: "Het moet zoet zijn,"
Sinterklaas kreeg koppijn.
Wat moest hij nu bedenken,
Om Frederique te geven als aandenken.
Hij moest het maar eens groot aanpakken,
Snoepjes zo groot als melkpakken.
Maak het maar eens voorzichtig open,
Zonder het te slopen.
Wat je gaat vinden,
Kun je niet verslinden.
Maar oh, wat praktisch zijn deze spullen,
Het zijn zeker geen prullen.

Groetjes van Sint en Piet.

Dit gedicht is ingezonden door Weiying Drubbel

Printbare versie
Vertel vrienden en vriendinnen over dit Sinterklaasgedicht:

Volgende gedicht: Diep in het woud op zoek naar ontdekking
Vorige gedicht: Beste Lex