De valse Hoofdpiet

Sinterklaas was al een paar weken in Nederland. Hij had al bij veel kindjes cadeautjes in hun schoen gedaan. Zo had hij al heel veel kindjes blij gemaakt met chocoladeletters, pepernoten, autootjes en poppen. Alle kinderen waren dan ook erg blij met Sinterklaas.

Zo was dat ook in Breda. Ook hier hadden Sinterklaas en zijn Pieten al veel kinderen blij gemaakt. Maar Sinterklaas was alleen nog maar 's nachts in Breda geweest, want pas op de dag van pakjesavond zou hij met zijn stoomboot vol met pakjes in deze stad aankomen.

Dat was ook de reden dat hij er niet bij kon zijn tijdens het grote feest in winkelcentrum de Burcht. Hij zelf kon dan niet komen, maar hij stuurde er wel een heleboel zwarte Pieten naar toe. En hij gaf ze gelijk een heleboel snoepgoed en leuke pakjes mee, om alvast uit te delen aan de kinderen.

Zoals je weet, is er één zwarte Piet de baas over de andere Pieten. Die baas, dat is de Hoofdpiet. Sinterklaas had van hem de Hoofdpiet gemaakt omdat hij de oudste, de slimste en de sterkste zwarte Piet van allemaal was. Ook hij zou naar het grote feest in Breda gaan. Maar nog voordat hij er met zijn Pieten zou aankomen, gebeurde er iets ergs.......

De Hoofdpiet was helemaal alleen vooruit gegaan naar het winkelcentrum, omdat hij dan alvast kon kijken of de trein, de "Zwarte Pietenexpress" al klaar was gezet door de Stuurpiet. Toen de Hoofdpiet op z'n fiets onderweg was naar het winkelcentrum, kwam er opeens een man achter een auto vandaan. De man zag er eng uit en hij had een stoppelbaardje. Hij vroeg: "Ben jij de Hoofdpiet van Sinterklaas?" "Ja, dat ben ik!" antwoordde de Hoofdpiet. "Zou je mij misschien even willen helpen?" vroeg de man, "want ik heb een lekke band!" De Hoofdpiet, die van Sinterklaas geleerd had dat je andere mensen altijd moet helpen, liep met de man mee. Hij vond het een beetje vreemd dat de man een gangetje in liep en vroeg daarom: "Waar gaan we naartoe, waar staat jouw fiets?" De man werd een beetje zenuwachtig en zei: "Daar iets verderop moeten we zijn, daar om de hoek." Ze liepen samen de hoek om. Toen zag de Hoofdpiet een schuurtje staan. "Daarbinnen in de schuur staat mijn fiets," zei de man. "Ga maar naar binnen." De Hoofdpiet ging naar binnen en toen..... sloeg de man met een klap de deur achter hem dicht. Piet probeerde snel de deur weer open te maken, maar het lukte hem niet. Hij klopte, hij schreeuwde en hij probeerde van alles, maar de deur bleef dicht. Hij kon niet naar buiten en niemand hoorde hem....

De man ging het huis aan de overkant in. Een half uurtje later kwam hij weer naar buiten met schoensmeer op zijn gezicht en met een pak aan dat precies leek op het pak van de Hoofdpiet. Hij ging zo snel hij kon naar winkelcentrum de Burcht. Daar wachtten alle andere Pieten al op hem. "Waar bleef je nou?" vroegen ze. "Ik eh... ik eh.... ik had een lekke band," zei de Nephoofdpiet. "Oké Piet, maar nu moeten we toch snel naar de kinderen, want die staan al op ons te wachten!" zeiden de andere Pieten.

Zo gezegd, zo gedaan. Maar er was een klein probleempje, de Nephoofdpiet wilde de kinderen helemaal geen cadeautjes geven! Hij wilde iets heel anders doen met de cadeautjes! Hij wilde ze stelen. Hij wilde alles voor zichzelf houden. In plaats van naar de kindertjes toe te gaan, ging hij naar de "Zwarte Pietenexpress," want daarin zaten alle cadeautjes. Maar dan moest hij eerst een sluw plannetje verzinnen om de Stuurpiet weg te lokken, zodat hij alle cadeautjes kon stelen om ze te verstoppen....

Hij ging naar de Stuurpiet en zei: "Piet, wil jij even naar de dierenwinkel gaan, want daar staat een kindje op jou te wachten dat een mooie tekening voor jou heeft gemaakt." "O, wat leuk," zei de Stuurpiet, "ik ga er meteen met mijn trein naar toe." "Eh.. Eh.. dat is niet nodig, ik let wel op jouw trein, want je kunt hem daar toch nergens parkeren," zei de Nephoofdpiet. "Eigenlijk mag ik mijn trein nooit alleen laten, maar als de Hoofdpiet er bij is, dan mag het vast wel voor een keertje van de Sint," dacht de Stuurpiet. "Oké, Hoofdpiet, maar wat zie jij trouwens wit rond je neus, voel jij je wel goed? En wat heb jij rare schoenen aan! En die muts, die heb je achterstevoren op, hoe kan dat nou?" "Ik eh, ik eh, ik ben net gevallen," stamelde de Nephoofdpiet. "Daarom zie ik wat witjes en zit mijn muts verkeerd om. En vanmorgen had ik zo'n haast, dat ik mij vergist moet hebben in mijn schoenen. "Nou vooruit dan maar," zei de Stuurpiet. "Dan ga ik nu maar vlug naar dat lieve kindje toe, die kan ik niet zo lang laten wachten. Let jij goed op de spullen Hoofdpiet?" "Natuurlijk," zei de Neppiet.

Maar hij was helemaal niet van plan om op de spullen te letten. Hij wilde alles zelf hebben. Dus toen de Stuurpiet weg was, laadde hij snel alle cadeautjes uit de trein en bracht ze naar zijn auto, die hij daar al eerder neer had gezet.

In de tussentijd had de Stuurpiet ontdekt, dat er helemaal geen kindje op hem zat te wachten. Hij dacht nog eens goed na. Er was iets dat niet klopte. Eens kijken.....verkeerde schoenen, wit rond de neus, de muts verkeerd op, te laat komen.... dat zijn allemaal dingen die niets zijn voor de Hoofdpiet. Hij kreeg ineens een idee: Het klopte helemáál niet! Hij had een vermoeden. Hij holde naar zijn trein om te kijken of dat vermoeden klopte. En wat hij gedacht had, was juist. Hij kon het nu met zijn eigen ogen zien! Alle cadeaus waren gestolen! Die Hoofdpiet was dus hartstikke nep! Hij zag nog net hoe de valse Hoofdpiet er met zijn auto vandoor ging. "Snel erachteraan!" besloot hij. Hij sprong in zijn trein en zette de achtervolging in. Hij bleef expres op een afstandje zodat de Neppiet hem niet zou zien. De Stuurpiet hoopte dat de Neppiet hem zo naar zijn schuilplaats zou brengen.....

Na een tijdje stopte de auto in een ongure straat. De Stuurpiet bleef op een afstand kijken. Hij zag dat de Neppiet alles uit de auto laadde en ze een gangetje in bracht. Meer kon de Stuurpiet niet zien en hij besloot om wat dichterbij te gaan kijken. Hij zag dat de Neppiet de pakjes naar een schuurtje bracht, en dat er vlakbij nog een ander schuurtje stond. "Zo, mannetje," dacht hij, "onze spullen stelen hè, dat gaat zo maar niet! Ik ga versterking halen en dan zorg ik dat jij achter de tralies komt."

Hij wilde net weggaan, toen hij ineens een geluidje hoorde. Hij luisterde nog eens goed en hoorde toen, dat er op een deur werd gebonkt. En toen hoorde hij ook roepen. Dat kwam uit het andere schuurtje! Hij sloop er heen om het beter te kunnen horen. "Maar dat is de Hoofdpiet die ik daar hoor," dacht hij. Toen de Neppiet even weg was om nog meer cadeaus uit de auto te halen, greep de Stuurpiet zijn kans. Hij draaide de sleutel om van de deur, die er gelukkig nog in zat, en hij keek naar binnen. En daar was de echte Hoofdpiet!

"Snel weg hier!" zei de Hoofdpiet. En ze verstopten zich achter het schuurtje. Daar kwam de man weer aan. Hij kon de Pieten gelukkig niet zien. Hij keek heel erg blij naar de gestolen cadeaus en zei tegen zichzelf: "Zo, dat heb ik mooi gedaan. Nog even de schoensmeer van mijn gezicht halen en niemand weet dat ik het heb gedaan." Maar daar vergiste hij zich in. Plotseling sprongen er twee Pieten voor zijn neus. Hij werd vastgegrepen en opgesloten in zijn eigen schuur. Nu hadden de twee Pieten de tijd om de andere Pieten en de politie te waarschuwen. De man werd in de gevangenis gestopt en de cadeautjes werden door de Pieten toch nog aan alle lieve kinderen in Breda uitgedeeld! Ondanks de slechte start werd het zwarte Pieten festijn een daverend succes!

En jullie begrijpen natuurlijk wel wie er dit jaar geen cadeautjes van Sinterklaas heeft gekregen........ de Neppiet!